Dotyczy to zarówno przerwy wliczanej, jak i niewliczanej do czasu pracy. Umyślne i uporczywe naruszanie przez pracownika zakładowych przepisów dotyczących korzystania z przerw, w tym samowolne opuszczanie firmy w tym czasie, może stanowić przyczynę uzasadniającą rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia.
Tak orzekł Sąd Najwyższy w wyroku z 16 marca 2017 r. (I PK 124/16).
Stan faktyczny
Pracownik naruszył ustalone w regulaminie zasady korzystania z przerw od pracy. Wielokrotnie w ich trakcie wychodził poza zakład pracy, bez wiedzy i zgody pracodawcy. Mimo zwrócenia mu na to uwagi, nie zmienił zachowania. W związku z tym pracodawca podjął decyzję o wypowiedzeniu mu umowy o pracę. Pracownik odwołał się do sądu, wnosząc o przywrócenie do pracy.
Rozstrzygnięcia sądów
Sąd pierwszej instancji uwzględnił powództwo pracownika. Sąd drugiej instancji zmienił wyrok. Stwierdził, że rozwiązanie stosunku pracy było uzasadnione. Sprawa trafiła do Sądu Najwyższego.
Sąd Najwyższy stwierdził, że pracownik nie może w sposób dowolny korzystać z płatnej przerwy od pracy, w tym samowolnie opuszczać zakładu. Naruszanie przez pracownika ustalonych przez pracodawcę zasad korzystania z przerw może uzasadniać rozwiązanie z nim umowy o pracę.