Tak uznał Sąd Najwyższy w uchwale z 16 marca 2016 r. (III PZP 8/15).
Powód był zatrudniony jako specjalista – konstruktor na podstawie umowy o pracę. Podczas zatrudnienia w pozwanej spółce stał się współtwórcą trzech wynalazków i wzoru użytkowego. Pozwana spółka przez wiele lat korzystała z wynalazków powoda, w konsekwencji czego powstał spór o jego wynagrodzenie z tego tytułu. Pracownik postanowił dochodzić swoich praw w sądzie i wystąpił przeciwko pracodawcy z powództwem o zapłatę ok. 50 000 zł tytułem wynagrodzenia za korzystanie z jego wynalazków.
Sąd I instancji w znacznej części uwzględnił powództwo pracownika. Apelację od wyroku sądu okręgowego złożył zarówno pracownik, jak i pozwana spółka. Pracownik domagał się podwyższenia zasądzonej na jego rzecz sumy o blisko 3000 zł. Pracodawca wniósł natomiast o zmianę wyroku sądu I instancji poprzez oddalenie powództwa w całości. Sąd apelacyjny zmienił wyrok sądu okręgowego w ten sposób, że zredukował kwotę należną powodowi od pozwanego do nieco ponad 26 000 zł, oddalając powództwo w pozostałym zakresie (tj. co do kwoty 19 473 zł).
Pracownik, nie będąc zadowolony z rozstrzygnięcia sądu wyższej instancji, złożył skargę kasacyjną do Sądu Najwyższego. W odpowiedzi pozwana spółka wniosła o jej odrzucenie, stojąc na stanowisku, że ta skarga jest niedopuszczalna. Swoją ocenę uzasadniała tym, że oznaczona przez powoda wartość przedmiotu zaskarżenia jest niższa od wymaganej zasadniczo w sprawach o prawa majątkowe, tj. niższa niż 50 000 zł (art. 3982 § 1 k.p.c.). Powód oznaczył bowiem wartość przedmiotu zaskarżenia na kwotę 19 473 zł. Sąd Najwyższy, w składzie 3 sędziów, rozpatrując skargę kasacyjną powoda, powziął wątpliwość, czy jest zasadny utrwalony w orzecznictwie SN pogląd, iż sprawy o wynagrodzenia za pracowniczy projekt wynalazczy nie są uznawane za sprawy z zakresu prawa pracy (w rozumieniu art. 476 § 1 pkt 1 k.p.c.) i przedstawił zagadnienie prawne powiększonemu składowi. To zagadnienie w omawianej sprawie miało zasadnicze znaczenie, ponieważ w sprawach o prawa majątkowe z zakresu prawa pracy skarga kasacyjna jest dopuszczalna, jeżeli wartość przedmiotu zaskarżenia jest nie niższa niż 10 000 zł (art. 3982 § 1 zd. 1 in fine k.p.c.).
Sąd Najwyższy w składzie 7 sędziów podjął uchwałę, na mocy której uznał, że w sprawie z powództwa twórcy o wynagrodzenie za korzystanie z jego wynalazku, o dopuszczalności skargi kasacyjnej decyduje wartość przedmiotu zaskarżenia przewidziana dla spraw z zakresu prawa pracy. W uzasadnieniu podkreślił, że brzmienie art. 294 ust. 2 ustawy z 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej sprawia, iż odesłanie w nim wyrażone nie obejmuje tylko przepisów zawartych w dziale III tytułu VII – „Postępowanie w sprawach z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych", ale także przepisy k.p.c., które regulują w sposób odrębny od zasad ogólnych postępowanie z zakresu prawa pracy, choćby były usytuowane poza działem III – tak jak wspomniany art. 3982 § 1 zd. 1 in fine k.p.c. W myśl bowiem art. 294 ust. 2 Prawa własności przemysłowej w postępowaniu dotyczącym roszczenia twórcy o wynagrodzenie za korzystanie z jego wynalazku stosuje się odpowiednio przepisy k.p.c., dotyczące postępowania w sprawach o roszczenia pracowników.
