Taki wniosek płynie z wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego (NSA) z 12 lipca 2016 r. (I OSK 787/16).
Zgodnie z art. 38 ust. 1 pkt 2 organ, który powierzył nauczycielowi stanowisko kierownicze w szkole, w przypadkach szczególnie uzasadnionych, po zasięgnięciu opinii kuratora oświaty, może odwołać tego nauczyciela ze stanowiska kierowniczego w czasie roku szkolnego bez wypowiedzenia. Wspomniany przepis był podstawą wydanego w lutym 2015 r. przez burmistrza zarządzenia w sprawie odwołania ze stanowiska dyrektora szkoły. Uzasadniając swoje rozstrzygnięcie, wskazał, że przyczyną odwołania dyrektora są niezadowalające i pogarszające się wyniki kształcenia w kierowanej przez niego szkole. W ocenie burmistrza, dalsze kierowanie szkołą przez dyrektora miało stanowić istotne zagrożenie dla osiągnięcia celów szkoły oraz prowadzić do destabilizacji jej funkcjonowania w zakresie zadań dydaktycznych, wychowawczych oraz opiekuńczych.
Dyrektor nie zgodził się z oceną burmistrza i wezwał go do usunięcia naruszenia prawa. Po tym, jak burmistrz go nie uwzględnił, dyrektor wniósł do WSA skargę na wydane przez niego zarządzenie.
Dyrektor wskazywał, że odwołanie nauczyciela z funkcji kierowniczej w szkole z uwagi na szczególnie uzasadniony przypadek powinno poprzedzić wysłuchanie nauczyciela oraz zapoznanie się z opinią stosownego związku zawodowego. Ponadto zarządzenie powinno zawierać pisemne uzasadnienie faktyczne oraz prawne.
Zdaniem WSA, w przedmiotowej sprawie istotne było ustalenie, czy zgromadzony w sprawie materiał dowodowy uzasadniał stwierdzenie, że występuje szczególnie uzasadniony przypadek, o którym mowa w art. 38 ust. 1 pkt 2 u.s.o. W ocenie WSA argumentacja przedstawiona przez burmistrza nie mogła stanowić samodzielnej podstawy do pozbawienia dyrektora zajmowanego stanowiska w trybie określonym w trybie art. 38 ust. 1 pkt 2 u.s.o. Zdaniem sądu, brak zadowalających rezultatów kształcenia w szkole kierowanej przez dyrektora mógł co najwyżej uzasadniać wszczęcie procedury naprawczej określonej art. 34 ust. 2 u.s.o., a dopiero później prowadzić do odwołania dyrektora ze stanowiska na mocy art. 23 ust. 2a u.s.o. w zw. z art. 38 ust. 1 pkt 1 lit b u.s.o. Sąd zwrócił uwagę, że co prawda w przedmiotowej sprawie burmistrz powołał się na kontrole, które prowadzone były przez organ nadzoru pedagogicznego, ale nie poddał ich samodzielnej i wnikliwej ocenie. WSA doszedł do wniosku, że działania dyrektora nie miały takiego charakteru, który stanowiłby szczególnie uzasadniony przypadek, o jakim mowa w art. 38 ust. 1 pkt 2 u.s.o.
