Dzieci są traktowane jako szczególnie wrażliwa grupa ryzyka, a prawo międzynarodowe i europejskie, jak również przepisy polskie chronią ich zdrowie i bezpieczeństwo. W reklamach czy widowiskach sportowych często widzimy jednak młodych artystów. Czy wobec tego świadczą oni pracę?
Wyjątek od zakazu
Zakaz zatrudniania dzieci nie jest bezwzględny. Konsekwencją przystąpienia Polski do Unii Europejskiej była implementacja dyrektywy 94/33/WE w sprawie ochrony pracy osób młodych. W wyniku tej implementacji dopuszczono w kodeksie pracy możliwość pracy dzieci poniżej 16. roku życia, co koresponduje z dolną granicą wieku dopuszczalnego dla zatrudnienia młodocianych. Praca dzieci jest jednak dopuszczalna tylko w określonych sytuacjach.
Dzieci mogą wykonywać pracę lub inne zajęcia zarobkowe wyłącznie na rzecz podmiotu prowadzącego działalność kulturalną, artystyczną, sportową lub reklamową, z tym że nie może to być praca stała. Świadczenie pracy odbywa się na podstawie zgody przedstawiciela ustawowego lub opiekuna dziecka oraz zezwolenia właściwego inspektora pracy.
Rodzaj i charakter pracy nie mogą zagrażać życiu, zdrowiu i rozwojowi psychofizycznemu dziecka ani kolidować z jego obowiązkami szkolnymi. Za tym, że praca nie jest sprzeczna z powyższymi założeniami, przemawiają opinie i zgody, które trzeba dołączyć do wniosku kierowanego do inspektora pracy.
Podmiot, na rzecz którego dziecko ma świadczyć pracę, musi uzyskać pisemną zgodę przedstawiciela lub opiekuna dziecka, opinię poradni psychologiczno-pedagogicznej oraz orzeczenie lekarza stwierdzające brak przeciwskazań do podjęcia prac zarobkowych.
