Brak zgłoszenia gotowości do pracy po wyroku o przywróceniu na etat

Pracownikowi, który po uzyskaniu wyroku o przywróceniu na etat nie zgłasza gotowości do podjęcia pracy, mimo że jest zdolny do jej świadczenia, nie przysługuje płaca za czas pozostawania bez pracy.

Publikacja: 10.10.2017 05:50

Brak zgłoszenia gotowości do pracy po wyroku o przywróceniu na etat

Foto: 123RF

- Czy pracownikowi, który został prawomocnie przywrócony na etat i domaga się wypłaty wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy, należą się pieniądze, jeśli nie zgłosił on gotowości do jej podjęcia, choć był zdolny do świadczenia pracy? – pyta czytelnik.

Powództwo pracownika powinno zostać oddalone. Mimo prawomocnego wyroku przywracającego go na uprzednie stanowisko, nie podjął on obowiązków służbowych w firmie czytelnika, i to nawet już po zainicjowaniu sprawy o zapłatę wynagrodzenia za czas pozostawania bez etatu.

Wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy – czyli za okres, w którym podwładnego nie wiązała umowa z pozwanym pracodawcą, przysługuje pod warunkiem podjęcia pracy u tego zatrudniającego. Uposażenie to spełnia funkcję kompensacyjną, odszkodowawczą. Wypłacane jest w miejsce poborów, które podwładny otrzymałby za wykonaną pracę, gdyby w rezultacie wadliwego rozwiązania stosunku pracy nie doznał przeszkód w jej świadczeniu ze strony pozwanego zatrudniającego. Jedyną przyczyną utraty prawa do pensji musi być więc wadliwe rozwiązanie umowy.

Sąd Najwyższy np. w wyroku z 21 kwietnia 2015 r. (II PK 151/14) czy z 6 sierpnia 2005 r. (I PK 11/05) uznał, że przyznanie wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy nie może bezpodstawnie wzbogacać etatowca. Nie chodzi tu jednak o bezpodstawne wzbogacenie w rozumieniu art. 405 i następnych k.c., lecz o sytuację, w której pracownik za ten sam okres miałby otrzymać z różnych źródeł świadczenia spełniające podobne funkcje, tj. mające na celu zapewnienie środków utrzymania.

Podjęcie pracy u pozwanego zatrudniającego polega na zgłoszeniu gotowości do niezwłocznego podjęcia u niego pracy (tej, którą świadczył przed rozstaniem) co do zasady w ciągu 7 dni od daty uprawomocnienia się wyroku przywracającego go na stanowisko (art. 48 § 1 k.p.) i faktycznym okazaniu tej gotowości (art. 47 i 57 k.p.).

Oznacza to, że okres, w którym podwładny jest niezdolny do świadczenia pracy, nie jest czasem gotowości do jej realizacji. Podlega zatem odliczeniu od okresu, za który przysługuje uposażenie za czas pozostawania bez etatu. Skoro bowiem podwładny jest niezdolny do pracy, to nawet gdyby pozostawał w angażu, nie otrzymywałby za ten okres poborów.

Ważne! Wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy oblicza się jak ekwiwalent pieniężny za niewykorzystany urlop wypoczynkowy. ?

—Anna Borysewicz, adwokat

podstawa prawna: art. 47, art. 48 § 1, art. 57 ustawy z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (tekst jedn. DzU z 2016 r., poz. 1666 ze zm.)

WYCIĄG Z KODEKSU PRACY

(...)

Art. 47.

Pracownikowi, który podjął pracę w wyniku przywrócenia do pracy, przysługuje wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy, nie więcej jednak niż za 2 miesiące, a gdy okres wypowiedzenia wynosił 3 miesiące – nie więcej niż za 1 miesiąc. Jeżeli umowę o pracę rozwiązano z pracownikiem, o którym mowa w art. 39, albo z pracownicą w okresie ciąży lub urlopu macierzyńskiego, wynagrodzenie przysługuje za cały czas pozostawania bez pracy; dotyczy to także przypadku, gdy rozwiązano umowę o pracę z pracownikiem – ojcem wychowującym dziecko w okresie korzystania z urlopu macierzyńskiego albo gdy rozwiązanie umowy o pracę podlega ograniczeniu z mocy przepisu szczególnego.

Art. 57. § 1.

Pracownikowi, który podjął pracę w wyniku przywrócenia do pracy, przysługuje wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy, nie więcej jednak niż za 3 miesiące i nie mniej niż za 1 miesiąc.

§ 2. Jeżeli umowę o pracę rozwiązano z pracownikiem, o którym mowa w art. 39, albo z pracownicą w okresie ciąży lub urlopu macierzyńskiego, wynagrodzenie przysługuje za cały czas pozostawania bez pracy; dotyczy to także przypadku, gdy rozwiązano umowę o pracę z pracownikiem- ojcem wychowującym dziecko w okresie korzystania z urlopu macierzyńskiego albo gdy rozwiązanie umowy o pracę podlega ograniczeniu z mocy przepisu szczególnego.

§ 3. (uchylony).

§ 4. Przepisy art. 48 i 51 § 1 stosuje się odpowiednio.

Art. 57 k.p. dotyczy rozwiązania umowy o pracę bez zachowania okresu wypowiedzenia [dop. autorki].

- Czy pracownikowi, który został prawomocnie przywrócony na etat i domaga się wypłaty wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy, należą się pieniądze, jeśli nie zgłosił on gotowości do jej podjęcia, choć był zdolny do świadczenia pracy? – pyta czytelnik.

Powództwo pracownika powinno zostać oddalone. Mimo prawomocnego wyroku przywracającego go na uprzednie stanowisko, nie podjął on obowiązków służbowych w firmie czytelnika, i to nawet już po zainicjowaniu sprawy o zapłatę wynagrodzenia za czas pozostawania bez etatu.

Pozostało 87% artykułu
2 / 3
artykułów
Czytaj dalej. Kup teraz
Prawo karne
Przeszukanie u posła Mejzy. Policja znalazła nieujawniony gabinet
Prawo dla Ciebie
Nowe prawo dla dronów: znikają loty "rekreacyjne i sportowe"
Edukacja i wychowanie
Afera w Collegium Humanum. Wykładowca: w Polsce nie ma drugiej takiej „drukarni”
Edukacja i wychowanie
Rozporządzenie o likwidacji zadań domowych niezgodne z Konstytucją?
Praca, Emerytury i renty
Są nowe tablice GUS o długości trwania życia. Emerytury będą niższe