Porozumienie o rozwiązaniu umowy: nieskuteczny unik przed skutkami ustaleń

Porozumienia o rozwiązaniu umowy nie można anulować, jeśli jedna ze stron tego nie chce. Nie uda się tu zastosować przepisów o odwołaniu oświadczenia woli.

Publikacja: 03.10.2017 02:00

Porozumienie o rozwiązaniu umowy: nieskuteczny unik przed skutkami ustaleń

Foto: 123RF

Jednym ze sposobów rozwiązania umowy o pracę – bez względu na jej rodzaj – jest zawarcie stosownego porozumienia stron (art. 30 § 1 pkt 1 k.p.). Równocześnie jest on najbardziej pożądany, gdy pracodawca i etatowiec chcą jak najszybciej zakończyć współpracę, bez zbędnych formalności i antagonizmów.

Zdarza się jednak, że po namyśle strony porozumienia chcą się wycofać z decyzji o rozstaniu. Jak mają postąpić, aby skutecznie to uczynić, zwłaszcza gdy porozumienie nie było dotknięte żadną wadą, o której mowa w księdze I tytule IV dziale IV kodeksu cywilnego (art. 82–87 k.c.) – tj. nie zawarto go w stanie wyłączającym świadomość albo swobodę podjęcia decyzji i wyrażenia woli, nie zachodzi pozorność, błąd, podstęp ani groźba?

Reguły cywilne

Odpowiedzi na to pytanie próżno szukać w kodeksie pracy. Jednak poprzez wskazane w art. 300 k.p. odesłanie do odpowiednich przepisów kodeksu cywilnego można tu byłoby zastosować art. 61 k.c. Traktuje on m.in. o skuteczności odwołania oświadczenia woli złożonego innej osobie.

Zastosowanie tego przepisu jest możliwe, ponieważ odwołanie zgody na rozwiązanie umowy o pracę na mocy porozumienia stron nie jest sprzeczne z zasadami prawa pracy, a wręcz odwrotnie. Gwarantuje dalsze zatrudnienie, co jest korzystne dla stron. Podwładnemu zapewnia stabilizację finansową, a pracodawca unika – zwykle czasochłonnego – procesu wdrażania nowej osoby w obowiązki poprzednika.

Czas dostarczenia

W świetle art. 61 § 1 k.c. oświadczenie woli, które ma być złożone innej osobie, jest złożone z chwilą, gdy doszło do niej w taki sposób, że mogła zapoznać się z jego treścią. Nie jest zatem wymagane rzeczywiste zgłębienie jego zawartości. Odwołanie oświadczenia woli jest natomiast skuteczne, jeśli doszło do adresata najpóźniej jednocześnie z tym oświadczeniem.

Oświadczenie woli wyrażone w postaci elektronicznej jest z kolei złożone innej osobie z chwilą, gdy wprowadzono je do środka komunikacji elektronicznej w taki sposób, żeby ta osoba mogła zapoznać się z jego treścią (art. 61 § 2 k.c.).

Data rozwiązania umowy

Z powyższego wynika, że jeśli umowa ustała w dacie podpisania porozumienia o rozwiązaniu stosunku pracy, należy po prostu podpisać nową umowę.

Natomiast w przypadku, gdy angaż ma ulec rozwiązaniu później niż w dniu zawarcia stosownego porozumienia (zakładając, że pisemnego), obie jego strony powinny sobie nawzajem złożyć pisemne – dla celów dowodowych – oświadczenia woli o cofnięciu zgody na rozwiązanie umowy na podstawie porozumienia. Takie oświadczenie wymaga akceptacji jego adresata, ponieważ jest ono składane już po zawarciu omawianego porozumienia. Jeżeli więc składa je pracodawca, to konieczna jest aprobata etatowca i vice versa >patrz wzór oświadczeń woli. Dopuszczalne jest także, aby strony zawarły kolejne pisemne (dla celów dowodowych) porozumienie o odwołaniu tego poprzedniego >patrz wzór porozumienia.

Decyzja w mocy

Bez zachowania opisanych procedur odwołanie w/w porozumienia o rozwiązaniu umowy o pracę nie odniesie żadnego skutku, a angaż ustanie z dniem w nim wskazanym. Nie można bowiem usunąć tego porozumienia z teczki personalnej etatowca, przyjmując, że nigdy nie zostało w niej umieszczone. Takiej procedury nie przewiduje rozporządzenie ministra pracy i polityki socjalnej z 28 maja 1996 r. w sprawie zakresu prowadzenia przez pracodawców dokumentacji w sprawach związanych ze stosunkiem pracy oraz sposobu prowadzenia akt osobowych pracownika.

Dokumenty te umieszcza się w części C akt osobowych podwładnego (§ 6 ust. 2 pkt 3 lit. a cytowanego rozporządzenia).

Autorka jest adwokatem

podstawa prawna: art. 30 § 1 pkt 1 ustawy z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (tekst jedn. DzU z 2016 r., poz. 1666 ze zm.)

podstawa prawna: art. 61 oraz art. 82–87 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (tekst jedn. DzU z 2017 r., poz. 459) w zw. z art. 300 k.p.

podstawa prawna: § 6 ust. 2 pkt 3 lit. a rozporządzenia ministra pracy i polityki socjalnej z 28 maja 1996 r. w sprawie zakresu prowadzenia przez pracodawców dokumentacji w sprawach związanych ze stosunkiem pracy oraz sposobu prowadzenia akt osobowych pracownika (tekst jedn. DzU z 2017 r., poz. 894)

Jednym ze sposobów rozwiązania umowy o pracę – bez względu na jej rodzaj – jest zawarcie stosownego porozumienia stron (art. 30 § 1 pkt 1 k.p.). Równocześnie jest on najbardziej pożądany, gdy pracodawca i etatowiec chcą jak najszybciej zakończyć współpracę, bez zbędnych formalności i antagonizmów.

Zdarza się jednak, że po namyśle strony porozumienia chcą się wycofać z decyzji o rozstaniu. Jak mają postąpić, aby skutecznie to uczynić, zwłaszcza gdy porozumienie nie było dotknięte żadną wadą, o której mowa w księdze I tytule IV dziale IV kodeksu cywilnego (art. 82–87 k.c.) – tj. nie zawarto go w stanie wyłączającym świadomość albo swobodę podjęcia decyzji i wyrażenia woli, nie zachodzi pozorność, błąd, podstęp ani groźba?

Pozostało 81% artykułu
2 / 3
artykułów
Czytaj dalej. Kup teraz
Prawo karne
Przeszukanie u posła Mejzy. Policja znalazła nieujawniony gabinet
Prawo dla Ciebie
Nowe prawo dla dronów: znikają loty "rekreacyjne i sportowe"
Edukacja i wychowanie
Afera w Collegium Humanum. Wykładowca: w Polsce nie ma drugiej takiej „drukarni”
Edukacja i wychowanie
Rozporządzenie o likwidacji zadań domowych niezgodne z Konstytucją?
Praca, Emerytury i renty
Są nowe tablice GUS o długości trwania życia. Emerytury będą niższe