Jednym ze sposobów rozwiązania umowy o pracę – bez względu na jej rodzaj – jest zawarcie stosownego porozumienia stron (art. 30 § 1 pkt 1 k.p.). Równocześnie jest on najbardziej pożądany, gdy pracodawca i etatowiec chcą jak najszybciej zakończyć współpracę, bez zbędnych formalności i antagonizmów.
Zdarza się jednak, że po namyśle strony porozumienia chcą się wycofać z decyzji o rozstaniu. Jak mają postąpić, aby skutecznie to uczynić, zwłaszcza gdy porozumienie nie było dotknięte żadną wadą, o której mowa w księdze I tytule IV dziale IV kodeksu cywilnego (art. 82–87 k.c.) – tj. nie zawarto go w stanie wyłączającym świadomość albo swobodę podjęcia decyzji i wyrażenia woli, nie zachodzi pozorność, błąd, podstęp ani groźba?
Reguły cywilne
Odpowiedzi na to pytanie próżno szukać w kodeksie pracy. Jednak poprzez wskazane w art. 300 k.p. odesłanie do odpowiednich przepisów kodeksu cywilnego można tu byłoby zastosować art. 61 k.c. Traktuje on m.in. o skuteczności odwołania oświadczenia woli złożonego innej osobie.
Zastosowanie tego przepisu jest możliwe, ponieważ odwołanie zgody na rozwiązanie umowy o pracę na mocy porozumienia stron nie jest sprzeczne z zasadami prawa pracy, a wręcz odwrotnie. Gwarantuje dalsze zatrudnienie, co jest korzystne dla stron. Podwładnemu zapewnia stabilizację finansową, a pracodawca unika – zwykle czasochłonnego – procesu wdrażania nowej osoby w obowiązki poprzednika.
Czas dostarczenia
W świetle art. 61 § 1 k.c. oświadczenie woli, które ma być złożone innej osobie, jest złożone z chwilą, gdy doszło do niej w taki sposób, że mogła zapoznać się z jego treścią. Nie jest zatem wymagane rzeczywiste zgłębienie jego zawartości. Odwołanie oświadczenia woli jest natomiast skuteczne, jeśli doszło do adresata najpóźniej jednocześnie z tym oświadczeniem.