Czas pracy nie może przekraczać 8 godzin na dobę i przeciętnie 40 godzin w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy w przyjętym okresie rozliczeniowym, z zastrzeżeniem art. 135-138, 143 i 144 k.p. Przepisy te wskazują na możliwość stosowania wydłużeń czasu pracy w zakresie doby, a niekiedy również tygodnia.
Niezależnie od stosowanego systemu czasu pracy – podstawowy czy równoważny – nie można planować każdego dnia pracy dłuższego niż 8 godzin. W systemie podstawowym „zwykła" praca zawsze jest wykonywana 8 godzin na dobę (oczywiście przez osobę zatrudnioną na cały etat). System równoważny daje co prawda możliwość zaplanowania dłuższej pracy, ale przedłużenia trzeba rekompensować krótszą pracą w innych dniach lub dniami wolnymi na przestrzeni okresu rozliczeniowego. Mamy tu swoiste uśrednienie – wymiar czasu pracy musi się zgadzać w okresie rozliczeniowym, tzn. nie może wykroczyć poza wymiar czasu dla przyjętego okresu rozliczeniowego.
Przykład
Sklep działa od godz. 9 do 18. Pracownicy w zwykłe dni pracy nie muszą przychodzić wcześniej ani wychodzić później, bo właściciel przygotowuje otwarcie i rozlicza sklep po zamknięciu. Za zgodą pracowników zleca im pracę przez 9 godzin dziennie. Jest to na rękę pracownikom, bo dostają wyższą pensję.
W tym przypadku 9-godzinna praca każdego dnia powoduje regularne przekraczanie wymiarów czasu pracy. Dochodzi do planowania godziny nadliczbowej dziennie, co jest zakazane. Praca w nadgodzinach jest bowiem dopuszczalna tylko w razie:
