Jeżeli chodzi o wysokość wynagrodzenia, jakie zatrudnieni mieliby otrzymywać w Chinach, to zasadą jest, że pracodawcy mają co do zasady swobodę w tym zakresie. Średni poziom płac może być uzależniony od przeciętnego wynagrodzenia wypłacanego w zakładach pracy z tej samej branży. Często wynagrodzenia zagranicznych pracowników są wyższe niż wynagrodzenia chińskich obywateli. Jednak swoboda w kształtowaniu wynagrodzeń nie może naruszać prawa do płacy minimalnej. Lokalne władze ustalają poziom wynagrodzeń, biorąc pod uwagę takie czynniki, jak koszty życia, średni poziom płacy czy poziom rozwoju danej prowincji.
Poziomy płacy zależne są od rozwoju i zróżnicowania danej prowincji. Dla przykładu, jeden poziom ma zastosowanie w mieście Hangzhou, rozwiniętej stolicy prowincji. Natomiast w słabo rozwiniętych miastach lub okręgach, takich jak Longquan, zastosowanie mają właśnie cztery poziomy wynagrodzenia.
Ubezpieczenia społeczne
Cudzoziemcy, którzy zawarli umowę o pracę z zagranicznymi pracodawcami, a następnie zostali wysłani do Chin, zgodnie z aktem prawnym dotyczącym udziału w ubezpieczeniach społecznych cudzoziemców zatrudnionych w Chinach, jako zatrudnieni partycypują w podstawowym ubezpieczeniu emerytalnym, medycznym, od wypadków przy pracy, od utraty pracy czy ubezpieczeniu z tytułu macierzyństwa. Składki na ubezpieczenie społeczne ponosi zarówno pracodawca, jak i delegowany. Ponieważ żadna dwustronna lub wielostronna umowa o zabezpieczeniu społecznym nie została podpisana przez Chiny i Polskę, nie mają tu zastosowania jakiekolwiek zwolnienia.
Podobnie, jak w przypadku minimalnych standardów płacowych, składki na ubezpieczenie społeczne różnią się w poszczególnych prowincjach. W Szanghaju składki na ubezpieczenie społeczne dla pracowników są płatne w wysokości 10,5 proc. ich wynagrodzenia. Składa się na to składka na podstawowe ubezpieczenie emerytalne, ubezpieczenie medyczne, związana z bezrobociem, na świadczenia związane z macierzyństwem i ubezpieczenie wypadkowe, zgodnie ze stopniami ryzyka danej pracy. Udział w funduszu mieszkaniowym jest opcjonalny dla pracowników zagranicznych.
Podmiot, do którego delegowany jest pracownik, przeprowadza rejestrację w systemie ubezpieczeń społecznych dla cudzoziemca w ciągu 30 dni od wydania zezwolenia na pracę dla tego delegowanego. Jeśli cudzoziemiec opuści Chiny przed przyznaniem prawa do korzystania ze świadczeń emerytalnych, jego indywidualne konto ubezpieczenia społecznego zostanie utrzymane, a jego składki są dalej na nim gromadzone, gdy ponownie zostanie zatrudniony w Chinach. Na pisemny wniosek pracownika po zakończeniu stosunku ubezpieczenia społecznego, saldo na jego prywatnym rachunku ubezpieczeń społecznych może zostać zwrócone w formie ryczałtu.
—Katarzyna Gospodarowicz
—Raymond Kok
Zdaniem autora
Raymond Kok
Rechtsanwalt (adwokat) Schindhelm Rechtsanwaltsgesellschaft mbH, Biuro w Szanghaju
Chińskie prawo pracy zapewnia kompleksowe i rygorystyczne zasady obejmujące wszystkie kwestie od zatrudnienia do rozwiązania stosunku pracy. Dla stron pozostawiają niewiele miejsca do tworzenia i wprowadzania własnych mechanizmów i rozwiązań dotyczących zatrudnienia.
Chiński system prawa pracy cechuje to, że:
- większość regulacji dotyczy indywidualnych stosunków pracy,
- kolektywne stosunki pracy nie odgrywają istotnej roli,
- przepisy są dość proste, ale władze mają znaczną władzę,
- lokalne ustawodawstwo ma znaczący wpływ.
Komentarz eksperta
Katarzyna Gospodarowicz, radca prawny, partner w Kancelarii Prawnej Schampera, Dubis, Zając (SDZLEGAL SCHINDHELM)
Wielonarodowym korporacjom zaleca się zrewidowanie ich globalnej polityki zatrudnienia i odpowiednich praktyk w związku ze szczególnymi wymogami chińskiego prawa pracy i ubezpieczeń społecznych przed wysłaniem zatrudnionych do tymczasowego świadczenia prac w Państwie Środka. Pozwoli to uniknąć naruszania lokalnego prawa, w tym nielegalnego zatrudniania i konsekwencji z tym związanych.
