Wraz z rozwojem konkurencji w niemalże każdej dziedzinie działalności gospodarczej, coraz większego znaczenia nabiera możliwość odpowiedniego zabezpieczenia się przed działaniami konkurencyjnymi swoich pracowników poprzez zawarcie umowy o zakazie konkurencji.
Na podstawie umowy o zakazie konkurencji w czasie trwania zatrudnienia pracownik zobowiązuje się nie podejmować działań konkurencyjnych w stosunku do działalności swojego pracodawcy. Nie może też świadczyć pracy w ramach stosunku pracy ani na jakiejkolwiek innej podstawie – np. w oparciu o umowę zlecenia lub umowę o dzieło – na rzecz podmiotu konkurencyjnego wobec pracodawcy, z którym zawarł umowę o zakazie konkurencji.
Istotna precyzja
Zakres zakazu warto sprecyzować w treści umowy, przytaczając rodzaj zabronionych działań. Należy go określić konkretnie i drobiazgowo, przez odniesienie do określonego zbioru produktów lub usług firmy. W pełni uzmysłowi to pracownikowi, czego nie może się podejmować oraz ułatwi stwierdzenie, czy doszło do złamania zakazu.
Zawarcie umowy o zakazie konkurencji działa też prewencyjnie na osoby, które podpisując takie zobowiązanie mają świadomość, że działania konkurencyjne są niedopuszczalne i mogą skutkować utratą pracy oraz odpowiedzialnością materialną. Należy więc liczyć na to, że będą się takich działań wystrzegać.
Bez przymusu
Umowa o zakazie konkurencji, jak każda inna umowa, wymaga zgodnego oświadczenia woli obu jej stron. Zatem pracodawca nie może zmusić zatrudnionej osoby do zawarcia „lojalki", np. poprzez wydanie jej polecenia służbowego z powołaniem się na zapis w regulaminie pracy o obowiązku dbałości o dobro zakładu pracy. Taki zapis nie daje bowiem podstawy do zobowiązania etatowca do zawarcia umowy o zakazie konkurencji.