Brydż: Kod pudełka i tajemnicze ruchy nóg

„Bridgegate" wybuchła w końcu sierpnia, parę tygodni przed rozpoczęciem turnieju Bermuda Bowl w Chennai, w którym Polacy zostali drużynowymi mistrzami świata. Wcześniej trzy mocne ekipy – Niemcy, Izrael i Monako – wycofały się z rywalizacji. Wieść szybko poszła w świat – pary z tych krajów miały oszukiwać.

Czterech znanych brydżystów – dwóch Norwegów: Boye Brogeland i Espen Lindqvist, oraz dwóch Amerykanów: Allan Graves i Richie Schwartz, z drużyny, która w 2014 r. wygrała dwa poważne amerykańskie turnieje Spingold i Reisinger – ogłosiło, że rezygnują z nagród, gdyż tworzący z nimi międzynarodową ekipę Lotan Fisher i Ron Schwartz z Izraela to oszuści.

„Robimy to w imię czystości gry i miłości do brydża" – napisali na specjalistycznym portalu. Po kilkunastu dniach pokazali dowody: ekspertyzy kilkunastu fachowców i analityków poparte nagraniami wideo z gier pary Fisher–Schwartz, młodych mistrzów Europy, przed paru laty „cudownych dzieci" izraelskiego brydża.

Oszustwa w brydżu to nic nowego. W 1965 r. podczas Bermuda Bowl w Buenos Aires Brytyjczycy Terence Reese i Boris Schapiro zostali zdyskwalifikowani, gdy zauważono, że trzymali karty w sposób wskazujący palcami na długość koloru. Przeciwdziałaniem były ekrany dzielące stolik tak, że partnerzy się nie widzą.

W 1975 r. Włosi Gianfranco Facchini i Sergio Zucchelli komunikowali się z pomocą ruchów nóg pod stolikiem. Stoliki odpowiednio ogrodzono od dołu. Teraz brydżyści widzą tylko karty oraz pudełko z kartonikami licytacyjnymi, które przesuwane jest pod ekranami.

Karta pod kątem

Wedle Brogelanda i jego ekspertów Fisher i Schwartz opracowali kod wskazujący na odpowiedni wist na podstawie położenia pudełka na stole (jeden z pary miał prawo ustawiania tego przedmiotu). Wnioski były miażdżące dla Fishera i Schwartza, ale oskarżeni do winy się nie przyznali, zasugerowali, że przez skarżących przemawia zawiść, obiecują procesy sądowe.

Światowa Federacja Brydża (World Bridge Federation – WBF) nie zdążyła jeszcze zabrać głosu, gdy 5 września federacja izraelska wycofała swą ekipę z udziału w Bermuda Bow ze względu na „ostatnie wydarzenia i ostrą atmosferę wokół ekipy".

Kiedy światek brydżowy jeszcze trawił te przykre informacje, w mediach pojawiła się sugestia, że podobny problem dotyczy pary Włochów reprezentujących Monaco – Fulvio Fantoniego i Claudio Nunesa.

To była druga bomba, jeszcze większa. Fantoni i Nunes to legendy brydża, numer 1 i 2 rankingu światowego. Znów poddano analizom ich rozdania, znów przyglądano się zapisom wideo i archiwalnym rezultatom. Holenderska uczona, specjalistka od astronomii (i brydżystka amatorka), Maaijke Mevius z Utrechtu dostrzegła związek między kątem karty układanej na stoliku przez Włochów podczas pierwszego zagrania i zawartością kart w ręku. Przekazała tę sugestię ekipie Brogelanda, która po dalszych analizach potwierdziła wnioski pani profesor.

Dyskusja na forach brydżowych rozpaliła się z tego powodu do czerwoności, jedni się zgadzali, inni nie, federacja brydżowa Monako jednak wycofała się ze startu w Bermuda Bowl „dla dobra brydża i spokoju rozgrywek", a drużynowy kolega pary Fantoni–Nunes Geir Helgemo mówił, że pierwszy raz w życiu jest szczęśliwy, iż nie zagra w mistrzostwach.

W drugiej połowie września doszły kolejne rewelacje, i to takie, które nie zostawiały pola do przypuszczeń. Niemcy Alex Smirnov i Josef Piekarek przyznali się do działań, które sami określili jako „naruszenie zasad etycznych". Dodali, że dobrowolnie ustalili, iż więcej ze sobą nie zagrają, przez dwa lata nie wezmą kart do ręki i być może po okresie odkupienia wrócą do stolików.