Strzały w Teksasie

Mistrzostwa świata zawodowców w grze meczowej – bo tak w zasadzie należy odczytywać nazwę turnieju, ma za sobą kilkanaście lat historii. Pierwsze zawody zorganizowano w 1999 na polu La Costa Resort & Spa w Carlsbad w Kalifornii. W finale Jeff Maggert pokonał 1 up (po 38 dołkach) Andrewa Magee i tak się zaczęło.

Turniej miał dość burzliwe losy, zmieniał kontynenty, pola, sposób rozgrywek i głównych sponsorów, ale zawsze trwał pod głównym szyldem World Golf Championships (WGC), cyklu kilku turniejów, który co roku łączy profesjonalistów na całym świecie ponad regionalnymi podziałami. To wspólna inicjatywa działaczy European Tour, Japan Golf Tour Organization, PGA TOUR, PGA Tour of Australasia, Sunshine Tour i, nieco później, Asian Tour.

Turnieje meczowe WGC zyskiwały popularność z roku na rok, startowali w nich naprawdę najlepsi (o udziale decyduje ranking światowy), pula nagród wzrosła z 5 mln dolarów w roku inauguracji do 9,5 mln (1,62 mln dla mistrza) w obecnej edycji. Wśród 17 dotychczasowych zwycięzców trzy razy był Tiger Woods (2003, 2004, 2008), dwa razy tytuł zdobywał Geoff Ogilvy (2006, 2009), w ubiegłym roku mistrzem został Rory McIlroy i broni tego osiągnięcia.

W tym roku Dell Match Play przybył na pole Austin Country Club w Teksasie i będzie miał tam przystań jeszcze trzy kolejne lata. W takich turniejach pole ma znaczenie, to w Austin (architekt Pete Dye, 1980) liczy dla profesjonalistów 7169 jardów (6555 m), ma par 72, nie jest przesadnie długie jak na amerykańskie możliwości, leży nad malowniczym brzegiem Lake Austin wśród cedrowych i dębowych lasów.

Może nie wygląda groźnie, ale nawet jeśli dołki wyglądają na dostępne, to emocje rywalizacji będą ogromne. Decyduje o tym także sposób rozgrywek. Do 2014 roku był to klasyczny system pucharowy – 64 uczestników w drabince turniejowej, przegrywający odpada. W ubiegłym roku, w celu uatrakcyjnienia rywalizacji, wprowadzono znaczące zmiany.

Mistrzostwa zaczynają się od meczów grupowych. Stawkę 64 uczestników podzielono na 16 czteroosobowych grup, w których każdy gra z każdym jedną rundę – 18 dołków. Rozstawiono pierwszą szesnastkę wedle rankingu światowego, pozostałych golfistów w grupie wskazuje losowanie (po jednym z miejsc 17-32, 33-48, 49-64).

W 2015 roku nie uznawano remisów w meczach grupowych, zatem, jeśli była potrzeba, zarządzano dogrywki. Wersja przepisów tegorocznych różni się w tylko w tym punkcie – za zwycięstwo grupowe gracz dostaje 1 punkt, za remis obaj po 0,5 pkt.

Dopiero, gdy trzej golfiści mają tę samą liczbę punktów o awansie jednego z nich decyduje klasyczna dogrywka – na punkty (stroke play), do chwili, gdy zostanie wyłoniony najlepszy. Przy dwóch graczach z tą samą liczbą punktów, awans należy się temu, który wygrał bezpośredni mecz. Jeśli był remis – dogrywka. Do gry systemem pucharowym awansują tylko zwycięzcy grup, czyli turniej zaczyna się na nowo od 1/8 finału. Po czterech rundach, w niedzielę poznamy mistrza.

Do Austin na tegoroczny turniej przyjechało 62 z 64 najlepszych golfistów świata, sama śmietanka (nie ma tylko Henrika Stensona i Jima Furyka). Ósemka najwyżej rozstawionych to wedle rankingu: Jordan Spieth, Jason Day, Rory McIlroy, Bubba Watson, Rickie Fowler, Adam Scott i Justin Rose.

Numer 1 – Spieth gra w grupie z Justinem Thomasem, Victorem Dubuissonem i Jamie Donaldsonem. McIlroy ma za rywali Smylie Kaufmana, Kevina Na i Thorbjorna Olesena. Day, który niedawno wygrał prestiżowy turniej Arnold Palmer Invitational, trafił na Paula Caseya, Thongchai Jaidee'a i Graeme McDowella.

Kto lubi oglądać golf w telewizji, dostaje szansę wielogodzinnego zapatrzenia się w mistrzowskie strzały do dołków na platformie nc+, w kanałach CANAL+SPORT i CANAL+SPORT2.