Dokument. Peerelowskie służby o działaczach SW: będą zastraszać i wytwarzać psychozę strachu

Fragment opracowanej w MSW 14 listopada 1989 r. tajnej „Informacji na temat założeń programowych i działalności SW opracowana w MSW".

Aktualizacja: 16.06.2017 01:11 Publikacja: 16.06.2017 00:15

Obecnie organizacja dąży do pozyskania radykalnych działaczy NSZZ „Solidarność]" (Rulewski, Jaworski, Jurczyk – tworzący Porozumienie na rzecz Demokratycznych Wyborów NSZZ „S[olidarność]" w celu stworzenia silnej opozycji w stosunku do L[echa] Wałęsy i jego współpracowników. Solidarność Walcząca w swej działalności bazuje na kadrowych aktywistach, ze względu na ścisłą konspirację nie prowadzi ewidencji członków. Liczebność organizacji – wg W[ojciecha] Myśleckiego – wynosi ok. 3 tys. członków oraz ok. 30 tys. sympatyków. Z rozpoznania operacyjnego wynika, że ilość działaczy różnych szczebli oscyluje wokół 440, w tym 80 aktywistów. Aktualnie odnotowuje się wzrost ilości członków oraz rozwój struktur organizacyjnych. Rekrutacja nowych członków odbywa się w oparciu o odpowiednie rekomendacje, sprawdzenie lojalności i przydatności kandydata dla organizacji.

Po wyborach parlamentarnych SW wyznaczyła swoich pierwszych jawnych przedstawicieli (W[ojciech] Myślecki, M[aciej] Frankiewicz, A[ntoni] Kopaczewski, M[arek] Czachor) oraz zapowiedziała wytypowanie dalszych. Przedstawiciele ci mają ułatwić organizacji oficjalne kontakty z innymi ugrupowaniami ekstremalnymi oraz z krajami zachodnimi – głównie w sferze pomocy technicznej i finansowej. Charakterystyki w załączeniu.

Zmiany następujące w sytuacji społeczno-politycznej kraju spowodowały, iż kierownictwo SW rozważa koncepcję aktywnego włączenia organizacji w proces przejmowania władzy w Polsce. K[ornel] Morawiecki na spotkaniu z aktywem terenowym, prezentując aktualną taktykę organizacji, niejako określił wytyczne do dalszej działalności organizacji, stwierdzając m.in.: – SW działać będzie w konspiracji, gdyż nie akceptuje kontraktu podpisanego przy Okrągłym Stole; – z „grubej rury" trzeba bić w komunę, aż się całkowicie rozleci, ale nie oszczędzać rządu Mazowieckiego; – jako alternatywę dla Komitetów Obywatelskich trzeba powołać Front Społeczny, który reprezentowałby niezależne grupy opozycyjne, oprócz KPN, poprzez jawnych przedstawicieli SW propagować program w trakcie wieców, manifestacji i spotkań; – wspierać ruchy dysydenckie w krajach socjalistycznych.

Zakładając, że przyszłe wybory do samorządów terenowych będą w pełni demokratyczne, SW planuje wystąpienie we wspólnym bloku wyborczym z PSL, PPS-RD, PPN, N i Grupą Roboczą NSZZ „S[olidarność]". Taktyce przejęcia kontroli nad lokalnymi organami władzy służyć ma także tworzenie regionalnych klubów obywatelskich „Wolni Solidarni". Zadaniem ich będzie skupienie radykalnych ugrupowań opozycyjnych, działających zwłaszcza w zakładach pracy i środowisku wiejskim. Intencją kierownictwa SW jest oddziaływanie na te struktury w celu nadania ich działalności charakteru politycznego oraz inspirowanie określonych przedsięwzięć. Przez dyskusję w tych klubach zamierza się popularyzować idee i program SW przy równoczesnej zwiększonej możliwości rozpoznawania tych środowisk w celu werbowania nowych członków i sympatyków.

SW twierdzi, że dysponuje w Senacie kilkoma, a w Sejmie kilkunastoma przedstawicielami, których zadaniem jest m.in. inicjowanie podjęcia prac przez parlament nad ustawami o statusie partii politycznych. Obecnie kierownictwo SW zamierza uaktywnić ich aferze działań ukierunkowanych na kształtowanie sytuacji wewnątrz opozycji. Zakłada, że wielu z nich otrzyma od Wałęsy osobiste rekomendacje do kandydowania na eksponowane stanowiska w NSZZ „S[olidarność]". Po wyborach do władz „S[olidarności]" zostanie ujawniona ich faktyczna przynależność do SW – w celu nasilenia tendencji środkowych oraz skompromitowania Wałęsy.

Podkreślenia wymaga intensywny rozwój organizacyjny SW, szczególnie w budowaniu komórek zakładowych oraz w tworzeniu nowych oddziałów terenowych. SW planuje utworzenie sieci konspiracyjnych grup o charakterze bojówkarskim wytypowanych w kluczowych zakładach produkcyjnych. Przewiduje się szkolenie, wyposażenie w sprzęt techniczny, szczególnie w środki łączności radiowej. Podstawową zasadą działania jest bezwzględne zakonspirowanie grup, które mają być uruchamiane [w celu] opanowania zakładów pracy w decydującym momencie przewidywanego konfliktu.

K[ornel] Morawiecki dużą wagę przywiązuje do budowania kanałów łączności przerzutu podziemnych wydawnictw do krajów socjalistycznych w celu zaszczepienia i prezentowanych w programie SW. Pierwszym etapem tych działań było zdobywanie zwolenników i nawiązywanie współpracy, kolejny ma natomiast na celu tworzenie ściśle zakonspirowanych komórek m.in. w Kijowie, Wilnie i Moskwie. Do rejonów najbardziej zagrożonych działalnością SW należą utworzone przez tę organizację cztery makroregiony oraz autonomiczny oddział SW Rzeszów. Makroregiony: – Dolnośląski (Wałbrzych, Wrocław, Legnica, Jelenia Góra, Opole); – Górnośląski (Katowice, Kraków, Bielsko-Biała, Częstochowa, Tarnów); – Północno-Zachodni (Poznań, Szczecin, Gdańsk, Bydgoszcz, Toruń, Konin); – Środkowo-Wschodni (Warszawa, Łódź, Lublin, Kielce, Białystok, Siedlce).

Ostatnio SW wiele uwagi poświęca infiltrowaniu resortów spraw wewnętrznych, obrony narodowej z zamiarem pozyskania pracowników w drodze przekupstwa lub szantażu. Przewiduje się również, w określonych sytuacjach, akcje zastraszania funkcjonariuszy MO i SB oraz wytwarzanie psychozy strachu (wybijanie szyb, podpalanie drzwi, malowanie napisów pogróżkowych, uszkadzanie samochodów). Znane są przypadki ustalania nazwisk i adresów funkcjonariuszy na podstawie numerów rejestracyjnych ich samochodów oraz zdjęć wykonywanych w czasie zabezpieczania operacyjnego manifestacji. K[ornel] Morawiecki skłonny jest realizować taki kierunek, oczywiście nie nazywając go terrorem, natomiast przewidując potępienie przez część opinii społecznej i własnych szeregowych członków.

W swej działalności, poza pracą organizatorską, [SW] bardzo intensywnie rozwija propagandę, wykorzystując wszelkie niezadowolenie społeczne lub manifestacje rocznicowe. W tym celu rozbudowywana jest zakonspirowana poligrafia funkcjonująca [we] wszystkich strukturach terenowych.

Źródło: AIPN, 0364/363, t. 1, k. 145-149, mps.

Obecnie organizacja dąży do pozyskania radykalnych działaczy NSZZ „Solidarność]" (Rulewski, Jaworski, Jurczyk – tworzący Porozumienie na rzecz Demokratycznych Wyborów NSZZ „S[olidarność]" w celu stworzenia silnej opozycji w stosunku do L[echa] Wałęsy i jego współpracowników. Solidarność Walcząca w swej działalności bazuje na kadrowych aktywistach, ze względu na ścisłą konspirację nie prowadzi ewidencji członków. Liczebność organizacji – wg W[ojciecha] Myśleckiego – wynosi ok. 3 tys. członków oraz ok. 30 tys. sympatyków. Z rozpoznania operacyjnego wynika, że ilość działaczy różnych szczebli oscyluje wokół 440, w tym 80 aktywistów. Aktualnie odnotowuje się wzrost ilości członków oraz rozwój struktur organizacyjnych. Rekrutacja nowych członków odbywa się w oparciu o odpowiednie rekomendacje, sprawdzenie lojalności i przydatności kandydata dla organizacji.

Pozostało 85% artykułu
Historia
Tortury i ludobójstwo. Okrutne zbrodnie Pol Pota w Kambodży
Historia
Kobieta, która została królem Polski. Jaka była Jadwiga Andegaweńska?
Historia
Wiceprezydent, który został prezydentem. Harry Truman, część II
Historia
Fale radiowe. Tajemnice eteru, którego nie ma
Historia
Jak Churchill i Patton olali Niemcy