Zawierała ona gwarancje swobody wyznania w Rzeczypospolitej i zapewniała innowiercom wśród szlachty równouprawnienie z katolikami. Treść postanowień aktu konfederacji została następnie włączona do Artykułów Henrykowskich, które regulowały podstawy ustrojowe Rzeczypospolitej – tym samym wolność religijna stała się jednym z filarów ustroju Rzeczypospolitej, a jej przestrzeganie musiał zaprzysiąc każdy nowo wybrany władca.
Historia Europy XVI i XVII stulecia naznaczona jest wojnami religijnymi, które przetaczały się przez kontynent. Niedługo po wystąpieniu Marcina Lutra niepokoje zaczęły targać Rzeszą – w 1522-23 wybuchło „powstanie rycerskie”, a w 1525 roku „wojna chłopska”. Symbolem walk na tle religijnym we Francji stała się „Noc Świętego Bartłomieja” w Paryżu z 23 na 24 sierpnia 1572, podczas której doszło do rzezi hugenotów.
Wieści o wojnach i rozruchach w nieodległej Rzeszy, we Francji czy Niderlandach docierały dość szybko do Rzeczypospolitej, która w tamtym czasie była jednym z czołowych mocarstw. Nic więc dziwnego, że elita ówczesnego państwa miała powody do niepokoju o złotą wolność, która była podstawą ustroju Rzeczypospolitej, a która obejmowała również sprawy wyznaniowej(wszak Zygmunt August mawiał, że „nie jest królem ludzkich sumień”). Po śmierci Zygmunta Augusta wraz z rozpoczęciem okresu bezkrólewia, który zawsze stanowił czas swego rodzaju niepewności, przed narodem szlacheckim stanęła perspektywa wyboru nowego króla po wygaśnięciu męskiej linii Jagiellonów.
W Rzeczypospolitej reformacja również odnosiła duże sukcesy – wielu magnatów i szlachty przeszło na protestantyzm, zwłaszcza na jego kalwińską odmianę.
Konfederację podpisali najwybitniejsi przedstawiciele szlachty – wśród nich biskup krakowskie Franciszek Krasiński, Paweł Pac – kasztelan wileński, Hieronim Ossoliński – kasztelan sandomierski, hetman wielki koronny Jan Firlej, wojewoda krakowski Mikołaj Firlej, sekretarz królewski, późniejszy kanclerz wielki koronny i hetman wielki koronny – Jan Zamoyski.
Dzięki konfederacji, której postanowienia stały się częścią Artykułów Henrykowskich, wolność religijna Rzeczypospolitej zyskała mocne podstawy prawne, stając się jednych z zasad ustrojowych Rzeczypospolitej.
