Tak stwierdził Sąd Najwyższy w uchwale z 26 października 2017 r., III PZP 2/17.
Rozstrzygnięcie zagadnienia prawnego przedstawionego powiększonemu składowi Sądu Najwyższego zapadło na kanwie sprawy pracownika prywatnej firmy transportowej zatrudnionego na stanowisku kierowcy w transporcie międzynarodowym. Pracownik ten wniósł pozew przeciwko swojemu pracodawcy o wypłatę należnych mu diet i ryczałtów za nocleg w podróży służbowej.
Zgodnie z umową łączącą go z pracodawcą przysługiwało mu prawo do zwrotu uzasadnionych wydatków związanych z podróżą służbową do wysokości określonej stosownymi przepisami lub limitami określonymi przez pracodawcę. U pozwanego obowiązuje regulamin wynagradzania, który m.in. określa należności przysługujące pracownikom z tytułu podróży służbowych, w szczególności mają oni prawo do diet oraz ryczałtów za nocleg. Pracownik wielokrotnie przebywał w delegacjach poza granicami kraju. Pracodawca nie zapewniał mu bezpłatnego noclegu. Wykonując przewóz ładunku, powód noclegi spędzał w kabinie samochodu. Z rozliczenia delegacji wynikało zdaniem sądu pierwszej instancji, że powód otrzymał ryczałt za 302 noclegi na podstawie obowiązującego u pozwanego regulaminu wynagradzania, w którym kwota ryczałtu była niższa niż ta wynikająca z obowiązujących przepisów prawa – wobec czego zasądził na rzecz kierowcy brakującą kwotę.
Pozwana firma transportowa złożyła apelację od wyroku sądu pierwszej instancji, wskazując m.in. że pracodawca spoza sfery budżetowej nie jest zobowiązany do wypłaty ryczałtu za nocleg w wysokości limitu określonego w załączniku do rozporządzenia ministra pracy i polityki społecznej z 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju niezależnie od poniesionych na ten cel kosztów przez pracownika i udokumentowania tego faktu. Sąd okręgowy oddalił jednak apelację pozwanego i podzielił wszystkie ustalenia sądu pierwszej instancji. Zdaniem sądu drugiej instancji ustalenia stron w zakresie wysokości wynagrodzenia nie mogą być sprzeczne z przepisami dotyczącymi wysokości ryczałtu za noclegi, ani nie mogą określać w sposób mniej korzystny niż przepisy prawa pracy uprawnień kierowcy.
Wyrok sądu okręgowego zaskarżyła skargą kasacyjną w całości strona pozwana. Na skutek wyłonienia się przy rozpoznawaniu skargi kasacyjnej zagadnienia prawnego budzącego poważne wątpliwości, Sąd Najwyższy przekazał to zagadnienie do rozstrzygnięcia powiększonemu składowi tego sądu.
