Tak uznał Sąd Najwyższy w wyroku z 9 września 2015 r., IV CSK 754/14.
Powód nabył w maju 2008 r. prawo użytkowania wieczystego nieruchomości, z zamiarem prowadzenia na niej działalności gospodarczej. Działka była pierwotnie objęta dwoma miejscowymi planami zagospodarowania przestrzennego. Część działki, na której powód zamierzał umieścić reklamę wielkoformatową, była objęta planem obowiązującym od 15 lipca 1988 r., zgodnie z którym znajdowała się ona na gruncie oznaczonym jako teren zabudowy wielorodzinnej z usługami. Plan ten stracił moc 31 grudnia 2003 r. Nowy plan wszedł w życie dopiero 19 sierpnia 2009 r. i przewidywał dla terenu, na którym znajduje się nieruchomość, inne przeznaczenie, tj. zieleń urządzoną, w której obowiązuje zakaz zabudowy kubaturowej. Przed przyjęciem planu z 2009 r. (w lutym 2008 r.) zostało uchwalone studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania, według którego nieruchomość miała się znajdować na terenie przeznaczonym pod budownictwo mieszkaniowe i usługi.
Powód po nabyciu prawa wieczystego użytkowania działki nie podjął na niej działalności ani nie wystąpił o wydanie decyzji o warunkach zabudowy.
Powód wniósł – na mocy art. 36 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (u.p.z.p.) – przeciwko gminie pozew o zobowiązanie jej do złożenia oświadczenia woli o nabyciu od niego prawa użytkowania wieczystego działki, uzasadniając roszczenie tym, że w następstwie zmiany przeznaczenia gruntu, wynikającej z uchwalonego nowego planu zagospodarowania przestrzennego, utracił możliwość korzystania z niego zgodnie z dotychczasowym przeznaczeniem.
Sądy I i II instancji nie uznały powództwa za zasadne. Sąd Apelacyjny uznał, że powód nie korzystał faktycznie z gruntu w sposób, któremu miałby stanąć na przeszkodzie nowy plan. Nie można też przyjąć, że było jakieś dotychczasowe przeznaczenie nieruchomości, skoro nabycie prawa nastąpiło wtedy, gdy poprzedni plan już, a nowy plan jeszcze, nie obowiązywał, a powód nie wystąpił o wydanie decyzji o warunkach zabudowy. Jeżeli nieruchomość nie była objęta żadnym wiążącym aktem prawnym lub decyzją, określającymi jej przeznaczenie, nie można twierdzić, że przeznaczenie to uległo zmianie.
