Inwestycje w wiatraki pod znakiem zapytania

Negatywnym skutkiem ustawy są nieliczące się z ochroną interesów nabytych przepisy przejściowe, które nie pozwalają zakończyć zaawansowanych inwestycji będących np. na etapie postępowania o wydanie decyzji o warunkach zabudowy. Zarówno przepisy przejściowe, jaki i te o limicie odległości mogą zostać uznane za sprzeczne z konstytucją czy dyrektywami europejskimi.

A co nowe ograniczenia oznaczają dla gmin i ich mieszkańców?

Ustawa wyrządza ogromne szkody ludności zamieszkałej na terenach, gdzie już istnieją turbiny. Wokół każdej tworzy się docelowo obszar zakazu wszelkiej zabudowy mieszkaniowej. Czyli typowa turbina o wysokości 150 m, która już istnieje, oznacza stworzenie terenu z zakazem zabudowy o powierzchni ok. 7 km kw. To kuriozalne rozwiązanie. Na świecie idzie się w zupełnie innym kierunku, np. ułatwiania mieszkańcom terenów wokół wiatraków i odszkodowań za obniżenie wartości nieruchomości (np. Dania). W Polsce o ogromnym obniżeniu wartości takich terenów zadecydował zupełnie nagle i bez sensu sam ustawodawca.

Są obawy, że zmieniona ustawą definicja budowli wywoła negatywne konsekwencje podatkowe dla elektrowni wiatrowych? Ustawa nie wprowadziła w mojej opinii żadnych zmian podatkowych. Szybki i chaotyczny proces legislacyjny doprowadził do pewnego mętliku. Inicjatorzy ustawy zapragnęli zmiany części przepisów, by objąć całość turbiny nadzorem budowlanym przy jednoczesnej deklaracji niezwiększenia obciążeń podatkowych. W ustawie znalazł się jednak art. 17, który sugeruje, iż nowe zasady opodatkowania miałyby obowiązywać od 1 stycznia 2017 r. Ponieważ nic nie zmieniono w tym zakresie, należałoby uznać ten przepis za przejaw niechlujstwa legislacyjnego.

—rozmawiał Łukasz Kuligowski