Sukcesja: zagraniczne instytucje planowania sukcesyjnego z wykorzystaniem fundacji

Możliwości dysponowania majątkiem na wypadek śmierci seniora pozostają na gruncie prawa polskiego znacznie ograniczone. Niektóre jurysdykcje przyznają w tym zakresie daleko idącą swobodę. Stwarzają przy tym korzystne warunki do zagwarantowania ciągłości działalności gospodarczej oraz spełnienia woli spadkodawcy.

Publikacja: 16.06.2017 06:10

Sukcesja: zagraniczne instytucje planowania sukcesyjnego z wykorzystaniem fundacji

Foto: Adobe Stock

Instytucje zagranicznego planowania sukcesyjnego umożliwiają uzyskanie szeregu korzyści nie tylko na wypadek śmierci, ale także trudnych do przewidzenia zdarzeń, takich jak nagła, ciężka choroba nestora czy kryzys ekonomiczny. W dobie funkcjonowania swobodnych przepływów w ramach Unii Europejskiej oraz Europejskiego Obszaru Gospodarczego, a także postępującej globalizacji, zagraniczne instytucje planowania sukcesyjnego stają się coraz powszechniejsze. Przykład idzie przy tym od największych - o wprowadzeniu najbardziej zaawansowanej struktury sukcesyjnej, z wykorzystaniem fundacji prywatnej, zadecydowały takie postacie jak Giorgio Armani (Giorgio Armani Foundation) czy też Jan Kulczyk (Kulczyk Privatstiftung).

Zagraniczne instytucje planowania

Wśród zagranicznych instytucji planowania sukcesyjnego należy wyróżnić, przede wszystkim, trusty i fundacje prywatne. Instrumenty te pozostają przy tym dostępne także dla polskich nestorów, gdyż w Polsce one nie istnieją. Trust to instytucja wywodząca się z prawa anglosaskiego, oparta na koncepcji tzw. „własności dzielonej" (rozróżnienie pomiędzy „legal ownership" a „equitable ownership"). Fundacja prywatna stanowi natomiast podmiot bliższy kontynentalnej kulturze prawa stanowionego, posiadający odrębną osobowości prawną. W przeciwieństwie do fundacji publicznej, celem działania prywatnej może być wyłącznie cel osobisty fundatora. Warto wskazać, że fundacje prywatne występują w wielu krajach, w tym geograficznie bliskich Polsce. Na przykład, wprowadzenie tej instytucji w Austrii w latach 90. XX wieku stanowiło reakcję krajowego legislatora na powszechne korzystanie przez austriackich rezydentów z konkurencyjnych instytucji szwajcarskich i Księstwa Liechtenstein.

Konstrukcje zakładające wykorzystanie zagranicznych instytucji planowania sukcesyjnego oparte są na zaufaniu do powiernika (trustee) lub do osób sprawujących bieżący zarząd nad fundacją prywatną. Z tego też względu w niektórych jurysdykcjach wymagane jest uzyskanie licencji na wykonywanie funkcji powiernika, a w tworzonych konstrukcjach często występuje dodatkowo funkcja protectora – nadzorcy, mającego kontrolować prawidłowość działania struktury. W rolę nadzorcy zazwyczaj wstępuje podmiot niezależny, cieszący się u nestora dużym autorytetem, taki jak kancelaria prawna czy instytut naukowy. W tym miejscu warto wskazać, że np. prawo Księstwa Liechtenstein wprost dopuszcza możliwość ustanowienia dodatkowych organów fundacji prywatnej, w których skład mogą wchodzić także inne osoby prawne.

Nowe możliwości dla sukcesji biznesu

Wykorzystanie zagranicznych instytucji sukcesyjnych skutkuje dużymi możliwościami dysponowania majątkiem. Możliwe jest, np. uzależnienie przyznania beneficjentom większych uprawnień od spełnienia ściśle określonych warunków, takich jak wiek, okoliczność założenia rodziny czy też ukończenie ściśle określonego kierunku studiów. Uprawnienia beneficjentów mogą polegać, m.in. na zwiększonym udziale w zysku przedsiębiorstwa, czy też przejęciu zarządu nad nim.

Przykładowo, jeśli nestor ma wątpliwości, czy jego naturalni następcy podołają zarządzaniu przedsiębiorstwem, może ustanowić profesjonalny zarząd, złożony z wybranych osób o niekwestionowanym autorytecie lub wg sprawowanej funkcji, polecając jednocześnie – poprzez odpowiednie akty wewnętrzne struktur zagranicznych – przekazanie zarządu dopiero po zdobyciu przez zstępnych określonych kwalifikacji, takich jak ukończenie kierunku związanego z business management na zagranicznej uczelni i zdobyciu kilkuletniego doświadczenia w zarządzaniu innym przedsiębiorstwem. W przypadku, gdy sukcesorzy nie byliby zainteresowani prowadzeniem rodzinnego biznesu, zarząd może zostać powierzony profesjonalnym menedżerom. Spadkobiercom byłoby wówczas wypłacane świadczenie w określonej przez nestora wysokości, przeważnie niższej niż dochód uzyskany w związku z zarządzaniem przedsiębiorstwem. Celem nestora może być również zablokowanie możliwości zbycia rodzinnego biznesu po jego śmierci. Spadkobiercy mogą być bowiem bardziej zainteresowani osiągnięciem szybkiego zysku (np. poprzez sprzedaż przedsiębiorstwa konkurencji) aniżeli rozwijaniem dzieła życia nestora.

Zalety i wady

Wykorzystanie instrumentów zagranicznego planowania sukcesyjnego umożliwia osiągnięcie ciągłości zarządu nie tylko na wypadek śmierci, ale także nagłych, trudnych do przewidzenia zdarzeń (takich jak ciężka choroba). Na wypadek zajścia określonego wypadku, stosowane są uprzednio przygotowane procedury, z uniknięciem długotrwałych postępowań sądowych.

Instytucje zagranicznego planowania spadkowego są wykorzystywane nie tylko w zabezpieczaniu ciągłości prowadzonego biznesu, ale również w celu uniemożliwienia (znacznego utrudnienia) spadkobiercom pozbycia się ściśle określonych przedmiotów należących do majątku prywatnego, takich jak rodowe pamiątki, nieruchomości czy kolekcje tworzone przez nestora.

Wbrew powszechnej opinii, wprowadzenie do planu sukcesyjnego zagranicznych instrumentów planowania spadkowego często nie jest korzystne podatkowo w porównaniu ze skutkami zastosowania krajowych reguł dziedziczenia. Przykładowo, nawet jeśli jurysdykcje, takie jak Księstwo Liechtenstein, zapewniają subminimalny poziom obciążeń podatkowych ponoszonych przez fundację prywatną w związku z jej bieżącą działalnością, należy liczyć się z koniecznością poniesienia obciążenia w postaci podatku pośredniego od przekazanego majątku. Opodatkowanie wystąpi również na poziomie transferu środków do polskiego beneficjenta, dla którego wypłata będzie przeważnie traktowana jako darowizna od osoby zaliczonej do trzeciej grupy podatkowej. W analogicznych sytuacjach, lecz bez wykorzystania instrumentów zagranicznego planowania sukcesyjnego, często istnieje możliwość zakwalifikowania nestora do tzw. zerowej grupy podatkowej, co powoduje zwolnienie z opodatkowania majątku otrzymanego w drodze spadku lub darowizny, pod warunkiem złożenia stosownego oświadczenia do naczelnika urzędu skarbowego oraz – w przypadku przekazania środków pieniężnych – odpowiedniego udokumentowania.

Zdaniem autora

Artur Tim, prawnik, doradca podatkowy w Departamencie Doradztwa Podatkowego i Prawnego w Kancelarii Prawno-Podatkowej Mariański Group

Konstrukcje sukcesyjne z wykorzystaniem instrumentów zagranicznych cechują się wysokim stopniem skomplikowania, w tym pod kątem rozliczeń podatkowych. Stworzenie i utrzymanie konstrukcji wykorzystującej zagraniczne instytucje planowania sukcesyjnego wymaga poczynienia pewnych nakładów (większych w przypadku fundacji prywatnej, mniejszych w przypadku trustów), co czyni je dostępnymi jedynie dla średnich i dużych przedsiębiorców lub osób dysponujących prywatnym majątkiem generującym dochód wystarczający na pokrycie bieżących kosztów funkcjonowania. Decyzja o wykorzystaniu tych instytucji w tworzonym planie sukcesji powinna być podjęta przez nestora na podstawie analizy całokształtu okoliczności. Wprowadzenie do planu sukcesyjnego instytucji zagranicznych stanowi rozwiązanie warte rozważenia przez przedsiębiorców działających w międzynarodowym środowisku, ale także przez nestorów nastawionych na stworzenie warunków sprzyjających kontynuacji rozpoczętego przez nich dzieła przez co najmniej kilka pokoleń.

Instytucje zagranicznego planowania sukcesyjnego umożliwiają uzyskanie szeregu korzyści nie tylko na wypadek śmierci, ale także trudnych do przewidzenia zdarzeń, takich jak nagła, ciężka choroba nestora czy kryzys ekonomiczny. W dobie funkcjonowania swobodnych przepływów w ramach Unii Europejskiej oraz Europejskiego Obszaru Gospodarczego, a także postępującej globalizacji, zagraniczne instytucje planowania sukcesyjnego stają się coraz powszechniejsze. Przykład idzie przy tym od największych - o wprowadzeniu najbardziej zaawansowanej struktury sukcesyjnej, z wykorzystaniem fundacji prywatnej, zadecydowały takie postacie jak Giorgio Armani (Giorgio Armani Foundation) czy też Jan Kulczyk (Kulczyk Privatstiftung).

Pozostało 91% artykułu
2 / 3
artykułów
Czytaj dalej. Subskrybuj
Prawo karne
CBA zatrzymało znanego adwokata. Za rządów PiS reprezentował Polskę
Spadki i darowizny
Poświadczenie nabycia spadku u notariusza: koszty i zalety
Podatki
Składka zdrowotna na ryczałcie bez ograniczeń. Rząd zdradza szczegóły
Ustrój i kompetencje
Kiedy można wyłączyć grunty z produkcji rolnej
Sądy i trybunały
Sejm rozpoczął prace nad reformą TK. Dwie partie chcą odrzucenia projektów