Z uwagi na specyfikę cen transferowych, zastosowanie właściwej metody ustalenia rynkowego charakteru transakcji najczęściej nie doprowadza do uzyskania jednej konkretnej wartości, tylko przedziału wyników, z których wszystkie są jednakowo wiarygodne. Uzyskany przedział wyników odzwierciedla jaki poziom wskaźnika (np. rentowności, cen, oprocentowania) realizowany jest w analogicznych do badanej transakcji, transakcjach pomiędzy podmiotami niezależnymi. Przedział wyników może być rezultatem zarówno analizy wykorzystującej dane wewnętrzne, jak i zewnętrzne.
W polskich źródłach prawa znajduje się jedynie odniesienie do ogólnego zarysu sposobu przygotowania analizy porównawczej. Nie istnieją jednak szczegółowe wytyczne, jak przeprowadzić analizę oraz w jaki sposób interpretować jej wyniki. W związku z tym podatnicy mają pewną swobodę w zakresie przeprowadzenia analizy porównawczej oraz w podejściu do stosowania miar statystycznych w ramach analizy finansowej. Powinni oni jednak uwzględniać praktykę międzynarodową oraz wytyczne OECD w celi zminimalizowania ryzyka podważenia rynkowego charakteru transakcji przez organy podatkowe.
Jedną z kwestii budzących wątpliwości podatników jest to, jaki przedział należy zastosować, aby odzwierciedlić warunki realizowane pomiędzy podmiotami niezależnymi. Czy wynikami rynkowymi będą wyniki mieszczące się w pełnym przedziale (od minimum do maksimum), czy zasadne jest odrzucenie wartości skrajnych i stosowanie innych miar statystycznych np. przedziału międzykwartylowego?
Aby odpowiedzieć na to pytanie, warto przeanalizować przepisy oraz praktykę międzynarodową, jak również pojęcia z zakresu statystyki.
Miary statystyczne
Poza zagadnieniami z zakresu cen transferowych kwestia poruszana w artykule jest ściśle związana z miarami statystycznymi. Zgodnie z teorią statystyki, w próbie o rozkładzie normalnym populacja rezultatów dla danego wskaźnika rozkłada się wokół mediany, będącej wartością środkową wyznaczonego przedziału. Rezultaty, które są wyższe lub niższe od mediany, są tak samo reprezentatywne dla całej populacji jak mediana. Dlatego nie ma powodu, aby ograniczać analizę do tego punktu. Natomiast, w odniesieniu do punktów, które leżą w okolicach ekstremów (tj. minimum i maksimum wartości zbioru), istnieje ryzyko, że te obserwacje stanowią anomalię i w związku z tym są niereprezentatywne dla wyników rynkowych. Dlatego zastosowanie przedziału międzykwartylowego pozwala na wyeliminowanie ekstremalnych wartości. Przedział międzykwartylowy, określany skrótem IQR (ang. Interquartile range), związany jest z pojęciem kwartyli, które dzielą dany zbiór na cztery części równe co do liczby obserwacji. IQR obejmuje 50 proc. wszystkich wartości z przedziału, które mieszczą się między pierwszym i trzecim kwartylem >patrz przykład 1.