W postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego zamawiający mogą dokonać rozróżnienia na część podstawową, której zamówienie będzie obligatoryjne, oraz część opcjonalną, której zamówienie będzie wyłącznie fakultatywne. Taką możliwość bardziej elastycznego ukształtowania umowy o zamówienie publiczne daje zamawiającym prawo opcji.
Przepisy ustawy z 29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień publicznych (tekst jedn. DzU z 2015 r. poz. 2164; dalej: pzp) jak również dyrektywy unijne dotyczące udzielania zamówień publicznych nie zawierają definicji legalnej pojęcia „prawo opcji".
Istotę omawianej instytucji trafnie ujęła Krajowa Izba Odwoławcza w wyroku z 21 maja 2013 r. KIO 1024/13 wskazując, iż „Prawo opcji przyznaje zamawiającemu uprawnienie odmiennego kształtowania zakresu zamówienia oraz jednostronnego kształtowania zamówienia, szczególnie jego rozszerzenia w trakcie trwania umowy, a tym samym możliwość dokonania przez zamawiającego wyboru zakresu świadczenia będącego przedmiotem umowy o zamówienie".
Decydując się na skorzystanie z prawa opcji w prowadzonym postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego, należy jednak pamiętać o kilku kwestiach.
Jaki zakres
Zgodnie z przepisem art. 34 ust. 5 prawa zamówień publicznych, w przypadku gdy zamówienie przewiduje prawo opcji przy ustalaniu jego wartości uwzględnia się największy możliwy zakres zamówienia z uwzględnieniem prawa opcji.