Donald Tusk krytykuje projekt Nord Stream 2

Dwie opcje

List Tuska nie jest przypadkowy. On sam nie ma wpływu na projekt mandatu. Stworzy go Komisja Europejska, a potem przyjmą ministrowie ds. energii państw członkowskich. Pomysł mandatu negocjacyjnego jest kompromisem między dwiema opcjami. Jedna przewidywała możliwość zastosowania wprost zapisów 3. pakietu energetycznego dla nowej inwestycji, a w szczególności tych mówiących o konieczności rozdziału właścicielskiego między produkcją a przesyłem gazu.

Jednak prawnicy KE doszli do wniosku, że nie da się tego zrobić w odniesieniu do części podmorskiej gazociągu. Drugą skrajnością, stosowaną przez KE przez ostatnie miesiące, była zatem postawa pasywna: Komisja nie pytała i nie interweniowała, a inwestorzy współpracowali z niemieckim urzędem regulacyjnym, któremu projekt się podoba.

Ostatecznie jednak nacisk ze strony grupy państw członkowskich spowodował, że Komisja Europejska wkroczyła do akcji i zaproponowała, że dla Nord Stream 2 zostanie wynegocjowany odrębny porządek prawny.

Fakt, że na etapie jego projektowania do gry włącza się Tusk, świadczy o tym, że Polak obawia się zbyt słabej propozycji Komisji. I proponuje, żeby dla projektu zastosować wszystkie zasady wynikające z 3. pakietu. Unia może wystąpić z taką propozycją, potem w drodze negocjacji z Rosją, może zostać osiągnięty jakiś kompromis.

Rzecznik KE Margaritis Schinas przekonywał we wtorek, że „decyzje muszą opierać się na przepisach prawa i na niczym innym". Ale to nic nie znaczy, bo porządek prawny dla tej inwestycji ma być dopiero wynegocjowany właśnie na podstawie przygotowywanego w Komisji mandatu.

O Nord Stream 2 dyskutował też we wtorek polski rząd. Przyjęte stanowisko ma klauzulę „zastrzeżone".