Z ekonomicznego punktu widzenia projektu gazociągu Nord Stream 2 nie sposób kwestionować: Europa potrzebuje nowych źródeł energii, gdyż brytyjskie, norweskie i holenderskie złoża się wyczerpują - o 2,5 proc. co roku. Rosyjski gaz jest tani, a poprowadzenie drugiej rury obok istniejącej już magistrali nie pochłonie zbyt wielu środków. Koszt budowy szacowany na 10 mld euro szybko się zamortyzuje - pisze autor.
Merkel broni tej inwestycji twierdząc, że jest to przedsięwzięcie czysto gospodarcze, ale nawet jej partyjni koledzy zgłaszają wątpliwości. "Od kiedy wynaleziono ogień, energia jest sprawą polityczno-strategiczną" - mówi niemiecki europoseł Elmar Brok. "Niektórzy w Niemczech nie rozumieją tego" - dodaje polityk CDU. Brok ostrzega, że import gazu do Niemiec z Rosji wzrośnie po oddaniu do użytku drugiej rury z jednej trzeciej do 40 procent.
„Zmiana przez zbliżenie"
Trippe zwraca uwagę na zaangażowanie w budowę gazociągu Sigmara Gabriela - wcześniej ministra gospodarki, a od początku zeszłego roku szefa MSZ. Autor tłumaczy, że Gabriel wpisuje się w tradycję socjaldemokratycznej polityki wobec Rosji, której dewizą jest hasło "zmiany poprzez zbliżenie". Trippe przypomina, że pierwszą umowę na dostarczenie rur do rosyjskiego gazociągu RFN podpisała w 1970 roku za czasów kanclerza Willy Brandta. Jedenaście lat później inny kanclerz SPD - Helmut Schmidt podpisał umowę gazową z Moskwą, pomimo wkroczenia wojsk ZSRR do Afganistanu.
Zdaniem autora, wobec tych faktów nie może dziwić wsparcie Gerharda Schroedera dla Nord Stream, pomimo agresywnej polityki Moskwy, uprawianej nie z pozycji sowieckich, lecz imperialno-wielkoruskich. "Wydaje się, że nic nie jest w stanie zachwiać socjaldemokratycznej nadziei, że dzięki umowom gazowym da się poskromić moskiewską elitę" - czytamy w "Cicero".
"Nie ma żadnych wątpliwości, że ceny Gazpromu ustalane są nie tylko w oparciu o siłę nabywczą i rynek. Za pomocą gazociągów Putin uprawia politykę" - stwierdza Trippe. Nawiązując do wojny gazowej z Ukrainą pisze, że celem Kremla jest pozbycie się Ukrainy jako kraju tranzytowego, co czyni ten kraj bardziej podatnym na szantaż. Unia Europejska odpowiedziała na te zagrożenia propozycją unii energetycznej - wyjaśnia autor.
