Grzegorz B. (dane zmienione), kasjer stacji paliw, który sprzedał klientowi pół litra wódki i piwo, twierdził, że ten nie wyglądał na nietrzeźwego. Alkomat wykazał prawie 2 mg alkoholu, więc kasjerowi postawiono zarzut naruszenia ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi. Z takim zarzutem sprawa trafiła do Sądu Rejonowego, który warunkowo umorzył postępowanie karne na roczny okres próby.
Na wniosek prokuratury prezydent Nowego Sącza cofnął spółce PKN Orlen SA, właścicielowi stacji paliw, zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych, łącznie z piwem. Nagrania monitoringu, zeznania klienta stacji, jej pracownika oraz dwóch funkcjonariuszy policji utwierdziły organ pierwszej instancji w przekonaniu, że sprzedano alkohol osobie nietrzeźwej i że nastąpiło to w okolicznościach niebudzących wątpliwości. Na taką ocenę wpłynął również wspomniany wyrok sądu karnego.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Nowym Sączu, które utrzymało w mocy decyzję prezydenta miasta, stwierdziło, że ustalenia tego sądu co do faktów, potwierdzone prawomocnym wyrokiem, są wiążące. Należy je traktować jako udowodnione, niepodlegające weryfikacji w postępowaniu administracyjnym. Za niecelowe SKO uznało więc przeprowadzenie odrębnego postępowania, mającego skontrolować prawidłowość ustaleń prezydenta miasta. Zmierzałoby bowiem do zakwestionowania w postępowaniu administracyjnym prawomocnego wyroku sądu karnego.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie PKN Orlen zarzucił, że prezydent miasta i SKO błędnie, jedynie na podstawie wyroku sądu karnego, przyjęli, iż pracownik stacji paliw wiedział, że kupujący jest pijany. Ocena dowodów zebranych przez oba organy była całkowicie dowolna. Nie przesłuchano też wszystkich świadków. Zdaniem spółki nie ustalono, czy rzeczywiście zachowanie klienta w chwili zakupu alkoholu wskazywało na jego nietrzeźwość.
WSA stwierdził, że przyjęcie przez SKO niecelowości prowadzenia postępowania kontrolnego mającego sprawdzić ustalenia organu pierwszej instancji doprowadziło do uznania za bezsporne okoliczności sprzedaży alkoholu, które nie były takie oczywiste. Zwłaszcza że nie zapadł prawomocny wyrok skazujący, lecz warunkowo umarzający postępowanie.
